استفاده از هیپنوتیزم در درمان بیماری‌ها یکی از کهن‌ترین روش‌های درمانی است.اولین کوشش های هیپنوتیزم عملا به قبل از تاریخ مکتوب بشری می رسد. تاریخچه هیپنوتیزم به کشورهای ایران، هند، مصر و یونان باز می‌گردد. در ایران قبایل مغل ها می‌توانستند با تحمل سختی، خود را به مرحله‌ای از خلسه برسانند و در آن حالت نسبت به درمان بعضی بیماریها اقدام کنند. هندوهای هند ادعا می کنند که آنها این شیوه را بنیان نهادند و از آن به عنوان یک دارو برای سلامتی استفاده کردند در هند، مرتاض‌ها با تحمل ریاضت‌های فراوان می‌توانستند به حالت خلسه رفته کارهای خارق‌العاده انجام دهند. کتیبه‌های میخی برجای مانده پیش از میلاد مسیح ثابت می‌کنند که سومریان از این روش آگاه بوده‌اند پاپیروسهای ابِرس(the Ebers Papyrus ) کهن ترین مکتوب درمان با هیپنوز هستند که نظریات و روشهای عملی طب مصری را در15 قرن قبل ازمیلاد مسیح نشان می دهند. براساس متون باستانی مصر ،پزشک - روحانیان مصری از بیماران خود می‌خواستند دید خود را بر روی قطعه‌ای از فلز شفاف متمرکز کنند تا القای خلسه صورت پذیرد. هیپوکرات که بعنوان پدرطب شناخته می شود و قسم نامه پزشکی وی شهره خاص و عام است، پدیده " ابتلاء جسمانی به بیماری ،ودرمان روان با چشمان بسته"راتوصیف نموده است. رومی ها درمان با خلسه را از یونانی ها فراگرفتند. درمیان رومی ها، اسکولاپیوس(Aesculapius ) ، غالبا درد بیمارانش رابا تلقین آنها به"خواب عمیق" و ضربات آرام با دست درمان می نمود. در1600قبل ازمیلاد، وونگ تای( Wong Tai) پدرطب چینی از ذکر اوراد همراه باتکان دادن دست جهت درمان استفاده می کرده است.از وقتی که انسان بوده هیپنوتیزم هم بوده، ولی اگر بخواهیم نقطه‌ای هر چند تقریبی به عنوان شروع هیپنوتیزم علمی و پزشکی تعیین کنیم بدون شک می‌توانیم از پاراسلسوس نام بریم. در قرون وسطی مجالسی تشکیل می‌شده که پزشکان و ستاره شناسانی چون پاراسلس بوسیله آهنربا معالجاتی انجام می‌دادند. این پزشک سوئیسی بر این عقیده بود که نیروی مغناطیسی اجرام آسمانی و ستارگان پس از تداخل و ادغام با هم بر کالبد انسانی تاثیر گذاشته و موجب بروز برخی بیماری‌ها می‌شود. پاراسلس می‌گفت: آهنربا دارای یک قطب منفی و یک قطب مثبت است و اگر آن را روی موضعی که درد می‌کند ببندیم، درد را بهبود می‌بخشد. وی آهنربا را برای درمان آبریزی چشم ، اختلال قاعدگی در زنان و حتی سرطان مفید می‌دانست. تاریخچه هیپنوتیزم در عصر جدید به دکتر فرانس آنتوان مسمر بر می‌گردد خواب مصنوعی که از زمانهای قدیم از پدیده‌های ماورای طبیعی به ‌شمار می‌رفت ازسال 1774 میلادی ارزش درمانی پیدا کرده و به توسط مسمر به ‌کار گرفته ‌شد. این پزشک اتریشی معتقد بود که انسان دارای حوزه انرژی خاصی تحت عنوان مغناطیس حیوانی می‌باشد که از طـریق آن می‌تـوان بیمـاریهـا را درمان نمود. مسمر بیماران خود را در حالت خلسه قرار می‌داد و با شکل و ظاهر خاصی بر آنها وارد می‌شد و از این طریق نسبت به درمان آنها اقدام می‌نمود. مسمر ابتدا به آن نام «مغناطیس» و بعدها «مانیه‌تیسم» نهاد این امور بعدها توسط شاگردان مسمر دنبال گردید و به نام مسمریسم معروف شد و سالها بعد توسط دکتر برید به نام «هیپنوتیزم» در آمد؛ اما پیشرفت های مهم هیپنوتیزم در سال 1842، هنگامی که جیمز برید (James Braid) شروع به بررسی بیشتر آن کرد، رخ دادند. او که «پدر هیپنوتیزم جدید» نامیده می‌شود اعتقاد نداشت که خواب مغناطیسی باعث هیپنوتیزم می‌شود و فکر می کرد که خلسه‌ها فقط یک «خواب عصبی» هستند. وی در سال 1843 یک کتاب دربارهٔ این موضوع به نام «نوریپنولوژی» نوشت. بعدها دکتر برید ،دکتر اسدیل ،شارکو ، امیل کویه ،فروید ،کارلو مارچزی و ایوان پاولوف نیز از هیپنوتیزم در درمان بیماریهای مختلف استفاده کردند و روشهای درمانی آنها هنوز هم در شاخه های مختلف علم پزشکی کاربرد دارد.

 

 

منبع دریافت این مطلب : پرتو آگاهی