درباره ما: انجمن باور در آذر ماه سال 1383 فعالیت خود را در سه حوزه فرهنگ سازی، توانمند سازی و پیگیری حقوق شهروندی افراد دارای معلولیت آغاز کرده است. در طی بیش از نیم دهه فعالیت در عرصه فرهنگ سازی اجتماعی تلاش ما بر آن بوده با به سرانجام رسانیدن طرح‌هایی ابتکاری گامهایی موثر در آموزش مفاهیم اجتماعی و فرهنگی به کودکان هم راستا با حوزه‌های عملکرد انجمن برداریم.

پژوهش در راستای فرهنگ سازی: ما به مدارسی رفتیم که کودکان آن هیچ شناختی نسبت به مقوله معلولیت نداشتند. با کودکان صمیمانه سخن گفتیم. به کودکان اجازه دادیم صندلی چرخ دار را لمس کنند، آن را حرکت دهند، قصه گفتیم و با طرح کردن سوالات ساده از آنها خواستیم خود را جای فرد دارای معلولیت بگذارند و بگویند چه چیزهایی در شهر ممکن است برایشان تولید مشکل کند. از آنها خواستیم راه حل‌هایی که برای رفع این مشکلات به ذهنشان می‌رسد را بیان کنند. و در پایان از آنها خواستیم دریافت‌های خود را در قالب نامه‌ای برای ما بنویسند یا نقاشی بکشند. ما بازخورهای دیدیم که با آنچه تصور می‌کردیم تفاوت داشت. کودکان با هیجان درباره این حوزه نظر می‌دادند. ما پیام ساده‌ای برای کودکان داشتیم و آنها بخوبی پیام ما دریافت می‌کردند.

پیام باور برای کودکان:”بچه‌ها معلولیت یه تفاوت است ما باید به دیگرانی که با ما متفاوت هستند احترام بگذاریم و یادمان باشد ما لزوما از آنها بهتر نیستیم”.

سوالات کودکان از والدین در مورد مقوله معلولیت را بارها شنیده ایم: مامان اون پسره چرا می‌لنگه؟ بابا این آقاهه چرا یه دست نداره؟ مامان اون خانوما چرا اونجوری دستاشون رو تکون میدن؟ بابا اون چیه تو گوش اون آقاهه است؟

پاسخ ما به پرسش‌های کودکانمان یا نگاه‌های تعجب آمیز و کنجکاوشان از دیدن فرد دارای معلولیتی که به ظاهر با آنها متفاوت است چه بوده؟

ما بیشتر اوقات پاسخی نداده ایم، دست او را کشیده ایم و از واقعیتی که نه زشت است و نه آزاد دهنده دورش کرده‌ایم و به او فهمانده‌ایم که این واقعیت هم زشت است و هم آزار دهنده.

پس اگر روزی فرزندمان براثر بیماری یا حادثه به معلولیتی دچار شد نخواهیم توانست به او بگوئیم اتفاق وحشتناکی نیافتاده و تو هنوز می‌توانی مانند دیگر افراد جامعه به زندگی عادی خود ادامه دهی.

بنابراین دور از ذهن هم نمی‌باشد اگر روزی در خانواده، مدرسه، محیط کار آینده اش و … او شخص دارای معلولیتی را ببیند یا با او همنشین، همکار یا همسایه شود از آن فرد فاصله بگیرد، یا برایش دل بسوزاند، یا طریقه ارتباط صحیح با او را ‌نداند چرا که ما این آموزه‌ها را به او نیاموخته ایم.

در حین پژوهش در این حوزه ما به این واقعیت پی بردیم که کودکان بر خلاف بزرگ تر‌هایشان اگر باور درستی نسبت به یک پدیده داشته باشند هرگز آن را از یاد نخواهند برد. به این باور رسیدیم که تغییر باورهای نادرست، برابر‌سازی فرصت‌ها و بستر سازی فرهنگی در حوزه ی معلولان کشور تنها از گذار آموزش و نشر باورهای صحیح در جامعه آن هم سنین کودکی میسر خواهد شد.

در این وب سایت ما استثنایی بودن را در مورد کودکان دارای معلولیت با زبانی دیگر بیان نموده ایم به گونه ای که خانواده و دوستان هم سن وسال این کودکان به داشتن و دوستی با کودک دارای معلولیت به خود ببالند نه آنکه بنالند. آشنایی کودکان با انواع معلولیت و رفتار صحیح با کودکان با نیازهای ویژه، توسط خانواده و مربیان و آموزگرها از دیگر نکاتی است که در این وب سایت لحاظ شده است.

از راه اندازی وب سایت “می‌توانم” نتایج و دستاوردهای زیر مورد انتظار است:

• ایجاد بینش صحیح و علمی‌نسبت به انواع معلولیت و تشخیص شاخص‌های هر معلولیت

• آشنایی با علائم مهم و بین المللی مربوط به افراد دارای معلولیت

• آشنایی با سمبل‌ها و فعالیت‌های سازمان‌های اصلی مربوط به معلولان و نهادهای عمومی

• ایجاد تصویر ذهنی مثبت نسبت به توانمندی افراد دارای معلولیت

• به کارگیری ظرفیت‌های خلاق ذهنی کودکان و نوجوانان در مورد مسائل عمده اجتماعی و چگونگی تعامل صحیح با افرادی که دارای تفاوت‌های ظاهری بارز با سایرین هستند.

• زمینه سازی جهت پذیرش روان شناسانه کودکان دارای معلولیت در مدارس کشور همگام با اجرای طرح آموزش فراگیر برای ادغام هر چه بیشتر کودکان دارای نیازهای ویژه در نظام آموزش عادی کشور

انجمن باور اطمینان دارد که کودکان امروز سفیران فرهنگی فردای ایران زمین خواهند بود، اگر با آموزش صحیح و کاربردی دانش و باورهای متعالی را به آنان انتقال دهیم.

بخشی از متن کنوانسیون بین المللی افراد داری معلولیت:

هر کودکی در دنیا متفاوت به نظر می‌آید و عقیده‌ها، تجربه‌ها، سنت‌ها و توانایی‌های متفاوتی دارد. این تفاوت‌ها امکان‌های تازه، امید‌های تازه، رویاهای تازه و دوستی‌های تازه بوجود می‌آورد. تفاوت‌هایی که بین مردم دنیای ما وجود دارد گنجی است برای همه ما، تا با هم مشارکت داشته باشیم. هر کودکی بخشی از خانواده جهانی است و این خانواده در توانایی‌های منحصر به فرد آنان سهم دارد. فراموش نکنیم هیچ کودکی خارج از خانواده نیست.

 

منبع دریافت این مطلب : می توانم