باز به سوال اول برگشتم، المپیادی کیست؟ به جز مدال چه به دست می‌آورد که اینطور جدی از وقت و پول خود هزینه می‌کند؟

1

 المپیادی کسی است که توانایی‌های دانش‌آموزی خود را عمیق می‌کند. اگر فرض را بر این بگذاریم که بچه‌هایی که در رشته‌های نظری تحصیل می‌کنند قصد دارند در این زمینه هم موفقیت داشته باشند (فرض محال که محال نیست)، باید توانایی کسب دانش را در خود تقویت کنند. برنامه‌ریزی دقیق مطالعاتی و تمرین تکنیک‌های خلاصه‌نویسی و مرور مطالب و حل تمرین، نکاتی است که یک المپیادی طی یک تا چند سال آن‌ها را به خوبی فرا می‌گیرد و این را توشه‌ای برای آینده‌ی علمی خود بر می‌دارد.

2

المپیادی کسی است که به جای بازی‌های Clash of Clans و Boom Beach و Candy Crush و … وقت رقابتی خود را صرف کارهای مهمتری می‌کند. خواه این زمان مفید برای یادگیری موسیقی و خطاطی باشد، خواه شیمی و فیزیک یا حتی روپایی زدن! بالاخریه در نوجوانی هیجان رقابت لازم است و اگر حتی هیچ موضوع مهمی نباشد، بچه‌ها بر سر حدس مدل ماشینی که به زودی از خیابان می‌گذرد، رقابت می‌کنند.

3

المپیادی کسی است که شوق یاد گرفتن و کسب دانش را به جای خواندن مطالب مجلات زرد، صفحه‌ی حوادث و اخبار زندگی مشاهیر، صرف فهمیدنِ با زحمت می‌کند. بزرگ‌ترین لذت زندگی آن لحظه است که با شوق چیزی را می‌فهمیم و ناخودآگاه “آهان” بر زبان جاری می‌شود. این لذت را در چشمان کودکان که هر لحظه در حال فهمیدن هستند ببینید. وقتی زحمت یادگیری از زندگی می‌رود، برق چشمان هم کمرنگ‌تر می‌شود. ما در بزرگی سعی می‌کنیم باز هم از یاد گرفتن لذت ببریم و چون حوصله‌ی زحمت نداریم، سراغ دانش‌های بی‌دردسر مثل مجلات زرد و زندگی‌نامه‌ها می‌رویم. تا حالا فکر کرده‌اید که چرا عکس‌های خصوصی از زندگی بقیه اینقدر پرطرفدار است و چرا بی‌ارزش‌ترین اخبار حوادث دنیا را اینطور دنبال می‌کنند؟ همه به دنبال فهمیدن موضوعی تازه هستند و از آن لذت می‌برند؛ چه بهتر که این لذت با دانشی مفید و تخصصی همراه ما باشد.

4

المپیادی کسی است که برنامه‌ریزی درسی مناسب دارد و برای پیش‌دانشگاهی و کنکور و کارشناسی ارشد و … توشه بر می‌دارد. به جای اینکه سال کنکور برود سراغ مشاور و فلان‌قدر پول بدهد تا یک برنامه‌ی درسی تخیلی! بگیرد، خودش آزمون و خطا می‌کند و چیزهایی را درمی‌آورد که هزار تا مشاور هم نمی‌تواند در باره‌ی او بهش بگوید. فقط خود من می‌دانم که شب‌ها بیدار بمانم و درس بخوانم بازده بیشتری دارد یا صبح‌های زود! ظهرها باید بخوابم یا نه! اختصاصی برای صبح من است یا عمومی! چه خوراکی‌هایی را بخورم بیشتر شاد می‌شوم! اینها را مشاور به من نمی‌گوید. او به دنبال راهکارهای عجیبی می‌گردد تا بتواند با آن‌ها خود را خاص‌تر نشان دهد تا در بازار بزرگ کنکور جایی برای رقابت داشته باشد. بنابراین المپیادی‌ها می‌فهمند آنچه را قرار است بعدا به‌شان فروخته شود.

5

المپیادی کسی است که فرصت چند روز بعدِ کنکور را برای انتخاب شغل و نوع زندگی چند ده سال بعدش کافی نمی‌داند. حتی دیده‌ام کسی مدال نقره‌ی فیزیک گرفته و سال بعد رتبه‌ی 3 کنکور هنر شده است. به همتش آفرین گفتم که انتخاب کرده و فهمیده فیزیک علاقه‌اش نیست! و رفته دنبال هنر و کارگردانی و علاقه‌اش. اگر المپیادی نبود، قطعا 4 سال در دانشگاه فیزیک یا مهندسی مکانیک می‌خواند و بعد می‌فهمید که این کاره نیست.

6

المپیادی کسی است که خود را مجبور به کارهای سخت‌تر بدون اجبار می‌کند و همتی به دست می‌آورد که بیا و ببین. المپیادی‌ها شغل را از سخت به ساده انتخاب می‌کنند و قدرت ریسک خود را بالا می‌برند. اینطور است که حتی غیرمدالی‌های ناموفق در المپیاد هم بازار کار را خوب می‌شناسند و خوب پول درمی‌آورند.

 

منبع دریافت این مطلب : وب سایت مرتضی خلینا