دکتر ابولقاسم بختیار اولین پزشک ایرانی و استاد دانشگاه تهران و از بنیانگذاران آن بود،وی در بروجن به دنیا آمد،و پدرش روحانی شهر بروجن بود،وی هفتمین فرزند خانواده بود و مادرش هنگام بدنیا آوردن وی از دنیا رفته بود وی در 5 سالگی وارد مکتب خانه شد و سپس به دست فروشی و سپس معلمی روی آورد،و تا سن 39 سالگی دارای سواد تحصیلات ابتدایی بود.وی در آن دوران خدمتگزار یکی از خوانین آن دوران بود و هر روز فرزند،خان را به دبیرستان آمریکایی البرز می برد که یک مدیر آمریکایی بنام دکتر جردن داشت،بعد از مدتی از آشنایی وی با دکتر جردن و با پیشنهاد دکتر جردن، ابولقاسم بختیار تحصیلات خود را در دبیرستان البرز آغاز می کند و به دلیل استعداد فراوان در مدت کوتاه چند ماهه موفق به گرفتن دیپلم می شود و در 1299 برای ادامه تحصیل راهی آمریکا می شود.و در دانشگاه‌های کلمبیا، آیووا و داکوتای جنوبی به آموختن پرداخت و سرانجام در پنجاه و پنج سالگی آموختن پزشکی را به اتمام رساند.وی در دوران اقامت در آمریکا با مشاغلی مانند اپراتوری آسانسور و برف روبی امرار معاش می کرد.

در سال 1310 به ایران بازگشت و در 1312 از بنیانگذاران دانشکده پزشکی دانشگاه تهران بود و بعدها معاونت آن را بر عهده گرفت،وی در سال 1349 در سن 99 سالگی در گذشت و دارای چهار فرزند بود که همگی پزشک بودند.

دکتر سامویل مارتین جردن معلم و مبلغ آمریکایی بود که از سال 1899 تا 1940 ریاست کاج آمریکایی را در تهران بر عهده داشت که به پاس خدمات او یک خیابان بنام وی در تهران نامگذاری شد.