کودک- بازی - والدین از دیدگاه دکتر محمد ولی سهامی

دکتر محمد ولی سهامی متولد 1323 تهران . وی پس از اخذ مدرک دیپلم از مشهد و شهر لینکن نیو اسکای آمریکا ، موفق به اخذ دانشنامه ی دکترای پزشکی عمومی M . D از دانشگاه مشهد گردید . در سال 1361 موفق به اخذ مدرک روان پزشکی از کالج سلطنتی جراحان و پزشکان عمومی انگلیس D . P . M و سال بعد فوق تخصص روان پزشکی کودک و نوجوان از دانشگاه کمبریج و کاخ سلطنتی روان پزشکان انگلیس M . R . C. P گردید . دکتر سهامی رئیس بخش روان پزشکی بیمارستان سنت دیویس و مدرس کاخ سلطنتی روان پزشکان انگلیس بود و در سال 1371 به ایران مراجعت نموده است . 

آقای دکتر محمد ولی سهامی از اساتید و متخصین برجسته ی کشور در زمینه ی روان پزشکی کودک و نوجوان می باشند که فعالیت ، تالیفات و تجربیات ارزشمندی در زمینه ی روان شناسی کودکان در خارج و داخل از کشور دارند . با توجه به نزدیکی فعالیت و تخصص ایشان به موضوعات مورد توجه ما که در واقع همان ارزش واقعی بازی و اسباب بازی و نحوه ی نگرش به این موضوع می باشد ، بر آن شدیم تا گفت و گویی را با ایشان ترتیب دهیم ، که در ذیل می خوانید :

دکتر محمد ولی سهامیاولین شغل بچه تا قبل از رفتن به مدرسه بازی است و این بهترین راه یادگیری و در واقع تنها راه یادگیری است که لذت بخش می باشد . بنابراین موقعیت فوق العاده ای است . بچه ها همیشه با بچه های دیگر بازی کرده و می کنند ولی در ایران بزرگترها کم با بچه ها بازی می کنند و بیشتر برای بچه ها قصه می گویند . (متاسفانه در حال حاضر قصه گویی هم تعطیل شده است ) ما معمولا تجربه ی کمی از بازی با پدر و مادر خود داریم ولی کسانی که این تجربه را دارند تا سنین بالا آن را فراموش نمی کنند و آن را تجربه ای با کیفیت بالا می دانند . اصول بازی بر پایه ی تخیل است و دنیایی که بچه ها با آن سرو کار دارند قبل از این که واقعیت های پیچیده ی آن را درک کنند ، سعی می کنند به عنوان یک مفهوم آن را در بازی خود درک کنند . مثلا بعد از سانحه ی بم ، بچه ها مرده بازی می کردند . برای عروسک های خود مجلس ختم می گرفتند و با سوگواری عروسک های خود را به خاک می سپردند . گرجه این موضوع برای کسانی که با این بجه ها سر و کار داشتند و همچنین مسئولین مربوطه نگران کننده بود ولی در واقع این موضوع به کودکان کمک زیادی می کرد چون آن ها از این طریق می خواستند بفهمند که جه اتفاقی افتاده است . و این اتفاق را در بازی درک می کردند .

در این جا کودک بازی را اختراع کرده بود برای هدف بخصوص خودش .بازی جزء طبیعت انسان است و از حقوق کودکان است . کودک حق تحصیل و بازی دارد و اسباب بازی قسمتی از بازی بوده است و بازی را وسیع تر می کند ولی تخیل بجه ها آن قدر وسیع است که هر چیزی می تواند اسباب بازی باشد . توصیه ی من به مادران این است که هر وسیله ی خانه مثل گوشت کوب ، در قابلمه و هر چیزی که تمیز باشد و خطرناک نباشد را در صورت در خواست کودک به عنوان اسباب بازی در اختیار کودک قرار دهند ......

.... اولین دفاع بچه ها تخیل است وقتی خیلی تنها باشند زیاد تخیل می کنند و بعضی از بچه ها که تنها فرزند خانواده هستند تخیل را تا سن بالا هم دارند . افراد تخیل پیچیده ای دارند ، گر جه ابراز نمی کنند . این نوعی دفاع در برابر شرایط سخت است ولی به طور کلی دوست یا حیوان تخیلی داشتن به بچه ضرر نمی رساند و بچه ها به صورت دفاع از آ ن استفاده می کنند و گاهی هم از آن سوء استفاده می کنند و کارهای خود را به او نسبت می دهند ولی لازم نیست که این تخیلات را قطع کنبم .

به نظر من تخیل هر چه از واقعیت دورتر باشد امن تر است و هر چه به واقعیت نزدیک تر باشد خطر ناک تر است . تخیلات دور زندگی را رنگین می کنند و شعر ها و اختراعات همه از خیال شروع شده است و در واقع مثل این است که اسباب کار خیال را می سازیم ......

بر اساس تجربه ی من اسباب بازی های باطری دار برای کودکان زیر 5 سال مفید نمی باشد و اسباب بازی هایی که تغییر شکل می دهند و به کودک اجازه ی تخیل می دهند مثلا وسیله ای که می توان با تغییر شکل دادن آن را به چیز دیگری تبدیل کرد و یا مثلا عروسکی که می توان شکل آن را عوض کرد مثلا با کشیدن دست آن دراز می شود ، مناسب لست .

به طور کلی وسائلی که کودک بتواند با آن کاری انجام دهد ولی نه وسیله ای که خودش کار انجام دهد . این گونه اسباب بازی ها اجازه می دهند که احساس روی آنها پیاده شود مثل نقاشی که می تواند احساس را به تصویر بکشد .....

 دکتر محمد ولی سهامی

 

 

منبع دریافت این مطلب : فرهنگسرای دنیای کودک

هیچ نظری تا کنون برای این مطلب ارسال نشده است.
ارسال نظر برای این مطلب غیر فعال شده است!