اگرچه سال هاست تجربه نهیب زدن به دانش آموزان را بلدیم ولی بد نیست یک طبقه بندی از آن را یک بار مرور کنیم. انتقاد جمعی: به دلیل وجود چند مورد کم‌اهمیت، همه‌ی کلاس را سرزنش نکنید.

1- از گفتن جمله‌هایی چون «شما بدترین کلاسی هستید که تاکنون داشته‌ام» و مانند آن دوری کنید. اگر روش درستی نداشته باشید، حتی اگر کارتان درست باشد، نتیجه‌ای عایدتان نمی‌شود و شما در برداشت‌ها و ذهنیت‌سازی اغراق کرده‌اید.

2- انتقاد شخصی: از تمام ابزارهای موجود، برای نقد رفتار دانش‌آموز استفاده کنید، اما خود او را مورد انتقاد قرار ندهید، برای نمونه: استفاده از کلمه‌ی «کودن» مفید نیست، زیرا ممکن است دانش‌آموز تصور کند که مستقیماً به خودش گفته شده است. «رفتار غیرقابل قبول» همیشه جایگزین «پسر یا دختر کودن» می شود.

3- بازدیدکننده عزیز، با احتیاط از گوشه و کنایه استفاده کنید، زیرا شاید برای شما شوخی، اما برای دیگران ناراحت‌کننده باشد.

4-  شاگردان را کوچک نشمرید، اگر لحظه‌ای تفکّر صحیح را از دست بدهید، آن‌ها همیشه رفتارتان را به یاد خواهند داشت.

5- در کلام انتقاد هرگز به نژاد، خصوصیات فردی (اعتقادات و ظاهر) توجه نکنید.

6- سابقه‌ای از رفتار شاگردان در ذهن داشته باشید و آن را به طور واقعی و غیراحساسی بیان کنید.

7- بازدید کننده گرامی، اگر در واکنش به سابقه‌ای که جمع‌آوری کرده‌اید، شاگردی رفتار بدی از خود نشان داد، ممکن است این رفتار، روش او باشد، بهتر است با آموزگاران دیگر درباره‌اش مشورت کنید.

8- مطمئن شوید که شما یک راه‌حل دارید:

9- تنبیه کنید (کار اضافی، یک رهنمود، تکلیف، به طور خصوصی صحبت کردن)؛

10-  کمک کنید (دادن یک خودکار، کاغذ، وسایل تحریر، دانش‌آموز را برای صحبت خصوصی بیرون ببرید.)